مهندس محمد رضا زهره وندی رئیس کمیسیون اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی تهران و رئیس هیات مدیره سندیکای آسانسور و پله برقی ایران در گفتگو با پایگاه اینترنتی ایراسین(شبکه اطلاعات فولاد ایران، اواسط دی ۱۳۹۹) با اشاره به موضوع بودجه، راه های تامین آن، نکات جالب توجهی را د رارتباط با بودجه سال ۱۴۰۰، بیان می دارد؛

«بررسی وضعیت صنعت کشور در سال آینده را عملاً می توان با نگاه به بودجه عمرانی پیش بینی کرد. دولت با این بودجه که در بخش عمرانی در نظر گرفته است، عملاً نه رونق تولیدی حاصل می شود و نه جهش تولید؛ هرچند که این بودجه در بخش عمرانی رشد ۱۸ درصدی داشته است اما نباید فراموش کنیم که تجربه سال های قبل نشان داده عملاً بیش از ۵۰ تا ۵۵ درصد این بودجه تخصیص داده نمی شود و همچنین نباید فراموش کنیم که ما تورم بالای ۴۰ درصد را شاهد بوده ایم.
با این سرفصل هایی که در بودجه اعلام شده است پبش بینی می شود؛ بیش از ۵۰ درصد کسری بودجه خواهیم داشت و این بودجه قطعا محقق نخواهد شد.
بودجه ای که با فروش روزانه ۲ میلیون ۳۰۰ هزار بشکه نفت، یک سری اوراق سلف نفتی و … بسته شده، باید پرسید با کدام خوش بینی صورت گرفته و اگر این امر محقق نشود تورم و استقراض های ناشی از آن به کجا خواهد رسید؟
بودجه ۱۴۰۰ نسبت به سال قبل در بخش مالیاتی ۲۲ درصد افزایش داشته است و به ۲۴۸ هزار میلیارد تومان رسیده است، یعنی قرار است یک چهارم بودجه عمومی دولت از طریق مالیات ها تامین شود. رقمی که سال قبل حدود ۲۰۲ هزار میلیارد تومان بوده است.
گویا دولت هنگام تنظیم این بودجه فراموش کرده است که کرونایی وجود داشته و اقتصاد کشور به خاطر تحریم ها فلج شده فراموش کرده است که فعالان اقتصادی با شرایط کرونا و جنگ اقتصادی مواجه بوده اند و سال ۹۹ را سپری کرده اند. زیرا مالیاتی که در بودجه ۱۴۰۰ مصوب کرده اند در واقع مالیات سال کاری ۱۳۹۹ است. سالی که کرونا خسارت های زیادی به کسب و کارها وارد کرده است. گویی این تصمیم مالیاتی را در یک اتاق تاریک با چشمان بسته گرفته اند.
اگر مالیات را از بخش هایی بگیرند که تا الان مالیات نمی داده اند مثل بسیاری از شرکت ها و سازمان خصولتی و این افزایش مالیات در مورد آنها اعمال شود؛ قطعاً همه مردم ایران از انها تشکر می کنند و خوشحال می شوند، ولی اگر بنا باشد این مالیات را از بخش های خصوصی بگیرند که در سخت ترین شرایط کمرشان خم شده و قرار است بار اضافی به آنها تحمیل شود؛ قطعا آنها توان پرداخت آن را نخواهند داشت.
نکته مهم این است که؛ مگر ما در سال ۹۹ شاهد رشد اقتصادی بوده ایم که افزایش مالیاتی لحاظ شده است؟ وقتی رشد اقتصادی منفی بوده چطور می توانیم شاهد رشد مالیاتی مثبت باشیم؟»